Θεοφάνια

Όλες οι οικογένειες πηγαίνουν στην εκκλησία, ένα μπουκάλι με νερό το οποίο ο παππάς το αγιάζει και το μετατρέπει σε αγιασμό. Με αυτό στην συνέχεια ραντίζεται το σπίτι, τα ζωντανά, αλλά και ο κήπος για να πάει καλά η σοδιά και η καινούρια χρονιά, για να φύγουν τα "παγανέλια", οι καλικάντζαροι και τα κακά πνεύματα.

Πάσχα

Μεγάλη Παρασκευή

Όλη μέρα η καμπάνα του χωριού χτυπάει λυπητερά τρεις φορές για να αναγγείλει την σταύρωση του Ιησού. Από το πρωί οι κοπέλες μαζεύουν άνθη και λουλούδια της άνοιξης, πηγαίνοντας προς την εκκλησία για να στολίσουν τον επιτάφιο ο οποίος το βράδυ και κατά την λειτουργία περιφέρεται στην πλατεία του χωριού, καθώς και γύρω από την εκκλησία με την καμπάνα να χτυπά συνέχεια λυπητερά ως ένδειξη πένθους. Στην συνέχεια όλοι οι εκκλησιαζόμενοι περνούν ένας-ένας για να προσκυνήσουν την εικόνα της καθήλωσης του Ιησού και τον επιτάφιο.

Από το χάραμα τα παιδιά με ένα καλάθι στο χέρι στολισμένο με άνθη αμυγδαλιάς πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα για να αναγγείλουν την σταύρωση του Ιησού μαζεύοντας αυγά στο καλάθι και φιλοδωρήματα.

Το φαγητό της ημέρας είναι πλαστός νηστίσιμος χωρίς λάδι και φέτα.

Μεγάλο Σάββατο

Το Μ. Σάββατο το πρωί, τα αγόρια του χωριού μαζεύονται στην πλατεία και από κει πηγαίνουν προς το βουνό, από όπου θα κόψουν μπάτσες (κλαδιά ελάτων) και ένα μεγάλο κορμό τον οποίο και θα στήσουν κοντά στην εκκλησία.

Πάνω στον κορμό θα στοιβάξουν τις μπάτσες από έλατο και στην κορυφή, μπαίνει το ομοίωμα του Ιούδα (αχυράνθρωπος) όταν ο παπάς στις 12:00 τα μεσάνυχτα θα αναγγείλει την ανάσταση του Χριστού και θα πει το Χριστός Ανέστη, τότε θα μπει φωτιά στον Φανό και στον Ιούδα ως ένδειξη νίκης του καλού απέναντι στο κακό.

Χριστούγεννα

Ο χοίρος

Ένα από τα έθιμα που ισχύουν μέχρι και τώρα, είναι κάθε οικογένεια στο χωριό να μεγαλώνει ένα γουρούνι, το "χοίρο", όπως λέγεται, για το οποίο συγκεντρωνόντουσαν την Παραμονή των Χριστουγέννων 4-5 άτομα, οι πιο δυνατοί του χωριού και έμπειροι, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι και έσφαζαν το γουρούνι.

Στην συνέχεια οι χωρικοί έκοβαν το κρέας του γουρουνιού, από το οποίο έφτιαχναν:

Τσιγαρίδες: Μικρά κομμάτια κρέατος και λίπους, τα οποία βράζανε και λιώνανε σε μεγάλα καζάνια και τα τρώγανε τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Πηχτή: Αφαιρείται κάθε ίχνος κρέατος από το κεφάλι του γουρουνιού και όλα μαζί βράζονται. Ο ζωμός αυτός μετατρέπεται σε πηχτό ζελέ που μέσα του περιέχονται κομμάτια κρέατος.

Λουκάνικα: Κιμάς από τον χοίρο, με μπαχαρικά και μεγάλη αναλογία από ψιλοκομμένα πράσα.

Παστό: Όταν δεν υπήρχε ρεύμα και κατά συνέπεια ψυγεία, το κρέας του χοίρου τεμαχίζονταν σε λωρίδες, το οποίο ύστερα πασπάλιζαν με χοντρό αλάτι που κουβαλάγανε στην πλάτη τους, από το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι και το τοποθετούσανε μέσα σε ξύλινα βαρέλια ως εξής: στρώμα κρέας, στρώμα αλατιού, έτσι ώστε να διατηρηθεί όλο το χειμώνα.

Σπληνάντερο: Φτιάχνεται από το παχύ έντερο. Αφού το έντερο καθαριστεί γεμίζεται με ψιλοκομμένα κομμάτια από συκώτι, καρδιά και σπλήνα του χοίρου. Στη συνέχεια ψήνεται καταπληκτικά στη γάστρα.

Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο από το γουρούνι. Το δέρμα του το χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν παπούτσια ακόμα και η ουροδόχος κύστη η "φούσκα", όπως λέγεται, καθαριζόταν, πλενόταν και την οποία στην συνέχεια την φούσκωναν και γινόταν μπάλα, πολύτιμο δώρο για τα παιδιά.

Διάφορα

Ξεφλουδίσματα

Στα μέσα του φθινοπώρου και όταν γινόταν το "βαντάκισμα", δηλαδή η συλλογή του καλαμποκιού σε σακιά, έπρεπε να γίνει στην συνέχεια το ξεφλούδισμα, ο διαχωρισμός του ροκόφυλλου από τη ρόκα (το εσωτερικό του καλαμποκιού) έτσι ώστε το καλαμπόκι να είναι έτοιμο για ηλίασμα, αποξήρανση και στη συνεχεία για άλεσμα ώστε να καταλήξει σε καλαμποκάλευρο.

Τότε επειδή ήταν μεγάλος ο όγκος δουλειάς για κάθε οικογένεια, μαζεύονταν ομάδες ομάδες και πήγαιναν από κονάκι σε κονάκι (σπίτι). Aποτέλεσμα αυτού ο ένας να βοηθάει στο ξεφλούδισμα του άλλου και να μειώνεται γρήγορα ο όγκος της δουλειάς. Οταν λοιπόν το σούρουπο απλωνόταν και τελείωνε μια κοπιαστική μέρα, στη συνεχεία και υπό το φως του καντηλιού γίνονταν το ξεφλούδισμα. Η νοικοκυρά και οικοδέσποινα του εκάστοτε σπιτιού που φιλοξενούσε τα ξεφλουδίσματα έφτιαχνε τους καλύτερους μεζέδες για ευχαρίστηση και με την συνοδεία του τσίπουρου αλλά και του τραγουδιού με το στόμα, χωρίς cd και τηλεόραση, αλλά με κέφι, καλαμπούρι και κουβέντα, η νύχτα έπεφτε βαθειά και το ξεφλούδισμα γινόταν με όρεξη και χωρίς κούραση.

Το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία

Στις 20 Ιουλίου και μες στο κατακαλόκαιρο πραγματοποιείται το Πανηγύρι του Αϊ-Λιά. Το χωριό φοράει τα γιορτινά του από την παραμονή στις 19 Ιουλίου το βράδυ, όπου στην πλατεία του χωριού γίνεται γλέντι με παραδοσιακή δημοτική μουσική με άφθονο φαγητό (αρνί σούβλας ή κατσίκι και λαχανόπιτες) χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση σ' αυτό, παρά μόνο στα ποτά και αναψυκτικά.

Το χάραμα αρχίζει η λειτουργία στο εκκλησάκι του Αϊ-Λιά ένα από τα γραφικότερα ξωκλήσια της περιοχής, που βρίσκεται κατά το ήμισυ χτισμένο σε σπηλιά λίγο πριν την κορυφή του βουνού και της "Λάκκας τ' Αι Λιά".

Σύμφωνα με τον μύθο, οι χωριανοί δεν θέλανε να χτιστεί ο Αϊ-Λιάς τόσο ψηλά σε δύσβατη περιοχή, αλλά στην λάκκα της φτέρης, όπου τοποθετούσαν και την εικόνα. Αλλά το βράδυ όμως η εικόνα εξαφανιζόταν και ρίζωνε στην κορυφή περίπου της ράχης και στην σπηλιά όπου οι χωριανοί το λάμβαναν ως θαύμα και αποφάσισαν να κτιστεί στο σημείο που είναι και σήμερα το εκκλησάκι.

Μετά το τέλος της λειτουργίας η εικόνα μεταφέρεται στην πλατεία του χωριού, όπου θα προσκυνηθεί ευλαβικά και θα συνεχιστεί το πανηγύρι όλη μέρα, αλλά και το βράδυ της 20 Ιουλίου.